Een vriendin nodigde me uit om naar Istanbul te komen en omdat ik daar al een keer geweest was, besloot ik om er op een andere manier heen te reizen dan gebruikelijk. Dat gaf me ook meteen de mogelijkheid om een aantal plaatsen te bezoeken die ik anders niet snel zou bezoeken. Het besluit viel dus om de reis van Nederland naar Istanbul met de trein te maken, grotendeels over de historische route van de Oriënt Express. Dit was een reis die ik al een tijdje wilde maken. De treinreis op zich duurt ongeveer 2.4 dagen en omdat ik twee weken gepland had, besloot ik om tussenstops te maken in Wenen en Roemenie.
Op 20 juli vertrok ik vanuit Nederland met de nachttrein naar München. Na een krappe overstap de volgende ochtend (de nachttrein had een beetje vertraging) zoefden we met een vaartje van uiteindelijk 230km/u naar Wenen alwaar ik even voor het middaguur aankwam. Die middag heb ik de stad verkend met zijn beroemde Stephansdom en prachtige paleizen. Vroeg in de avond was er ook nog een fraai piano recital in de kelder van de St Peters kerk.
De volgende ochtend stond een bezoek aan het Schonbrunn paleis op het programma. Het paleis waar begin vorige eeuw Sissy leefde, is een prachtig voorbeeld van de Weense barok en ondanks het relatief sobere uiterlijk, is het binnenin een en al pracht en praal.
In de avond begon de volgende etappe. Met de nachttrein naar Brasov, roemenie. Ik deelde het compartiment met een ouder Roemeens echtpaar met hun kleinzoon en nog een Roemeense dame en een oostenrijker. Het was gezellig en de communicatie verliep overwegend in het Duits. Een goed moment om mijn Duits bij te spijkeren. Hoewel het schipperen was met de ruimte, verliep de reis vrij goed. Helaas kwam de oudere man erachter dat zijn sandalen verdwenen waren. De oostenrijker had per ongelijk het verkeerde paar meegenomen. Vervelend voor hen maar absoluut geen opzet. De trein had inmiddels een behoorlijke vertraging opgelopen en sukkelde langzaam door het Roemeense landschap tot we in de namiddag met 1.5 uur vertraging het station van Brasov binnenhobbelden.
Hier stond de gids al te wachten. Hij gaf me wat info over de bussen naar Bran, het kasteel wat ik de volgende dag wilde bezoeken. Die middag ben ik nog met de kabelbaan naar een uitzicht punt boven Brasov gegaan. Het uitzicht was heel fraai maar opgejaagd door de enige regen van betekenis tijdens deze reis, ben ik weer terug naar beneden gegaan.
De volgende dag heb ik het Bran kasteel bezocht in de gelijknamige plaats. In dit kasteel hebben diverse grafen en prinsessen gewoond waaronder prinses Maria. Echter de meest beroemde (of eigenlijk beruchte) bewoner van deze plek was Graaf Vladimir Dracul, ook wel bekend als Dracula. Na een verbanning keerde hij terug en voerde vanaf dit optrekje een waar schrikbewind. Het gerucht ging dat hij zijn tegenstanders tijdens zijn lunch spieste. Niet heel fris dus! Aan het eind van de middag werd ik weer van het hotel opgehaald en naar het station gebracht. Tijd voor de volgende etappe naar Boekarest. Een fraaie rit door de Karpaten. In de avond arriveerde we in het Gara de Nord van Boekarest.
De volgende dag ben ik Boekarest gaan verkennen. Eerst een bezoek gebracht aan het megalomaan grote "Paleis van het volk" dat door Ceaucescu in de jaren 80 gebouwd is, vlak voordat een bloedige revolutie een eind maakte aan zijn schrikbewind. Ook van binnen was dit paleis een toonbeeld van pracht en praal. Het was ook enorm groot, je, zelfs het op eenna grootste overheidsgebouw ter wereld (na het pentagon). Halverwegen de tour wist de gids ook te vertellen dat we al 1.5 km in het gebouw gelopen hadden!
's-Middags heb ik het etnografisch openlucht museum bezocht dat een zeer interressante verzameling oude roemeense huizen en kerken bevat. In de avond, vlak voor het eten nog even naar het revolutieplein geweest. Hier hield Ceaucescu zijn laatste toespraak (waar hij tot zijn grote ontzetting werd uitgefloten) . Na een wandeling door het fraaie oude centrum, was het weer tijd om richting hotel te gaan.
De volgende ochtend was het weer tijd voor de volgende en laatste etappe, de treinreis naar istanbul. In tegenstelling tot alle treinen hiervoor was in deze trein geen airco aanwezig. Zeker als de trein stilstond, werd het binnen dan ook ondragelijk warm. Landschappelijk was de rit echter fraai, na de passage over de Donau reden we Bulgarije in. En het landschap daar was bergachtig en fraai. inmiddels had de conducteur mij voor 20 euro het alleen gebruik van mjin 2 persoonscoupe gegarandeerd. Het was sowieso niet druk in de trein. er waren vooral een hoop Nederlandse (!) interrailers aan boord.
Midden in de nacht, om 2 uur, bereikten we de Turkse grens. we moesten de trein verlaten maar de formaliteiten gingen snel. Wel moest ik nog even voor Bank spelen omdat de meeste interrailers geen rekening hadden gehouden met het feit dat er geen geldautomaat was en dus met te weinig euro's dreigden te zitten. Gelukkig was iedereen na 1.5 uur door de immigratie en na de douane controle vervolgde de trein zijn reis. Het was inmiddels goed afgekoeld en kwam er van slapen zowaar nog wat. Lang duurde dit niet want tegen 6 uur stopte de trein en moesten we overstappen op de bus, die het laatste stuk naar Istanbul zou afleggen. Vrijwel op tijd kwam ik aan op het legendarische Serkici station.
Na een halfuur was ook Jan gearriveerd. Zij verbleef in Istanbul a.g.v. een house exchange en had me uitgenodigd om naar Istanbul te komen. Die dag stond vooral in het teken van relaxen en bijkletsen. Na het ontbijt vertrokken we per OV naar het appartement waar ze verbleef, in de voorstad Istinye, in het noorden van Istanbul. Een ritje met de tram, kabelspoor en de metro. Hier bleek ook weer dat alles in Turkije snel gaat. Het OV was goed op elkaar afgestemd en ook hier gebruikt men al een goed werkend OV chip systeem. Alleen het gebruik ervan geeft al 10 procent korting op de rit prijs en al het OV werkt op basis van een Flat fare (dwz. 1 bedrag ongeacht de afstand.) van 50 eurocent.
De volgende dag bezochten we het Taksim plein en het Islamitisch wetenschappelijk museum in de oude stad. Hier blijkt dat we onze wiskunde en onze kennis over de Grieken en Romeinen grotendeels aan de islam te danken hebben. Zij bewaarden deze kennis terwijl die in het vroeg middeleeuwse europa grotendeels verloren was gegaan. De dag werd afgesloten met een fraaie boottocht over de Bosporus. We wilden op tijd thuis zijn want de volgende dag zou heel vroeg starten...
Om 4 uur werden we opgehaald en naar het vliegveld gebracht. We vlogen naar Cardac airport bij Denizli voor een twee daags bezoek aan Pamukkale met zijn beroemde kalkterrassen. We hadden onze intrek genomen in het Alida Hotel dat door een allervriendelijkste familie gerund werd. We gingen snel de terrassen op want nu was er de mogelijkheid om daadwerkelijk te baden in een aantal van de (kunstmatige) poelen. Deze verschilde steeds een beetje van temperatuur.
Tegen een uur of 4 waren we weer in het hotel om te eten. en tegen half 7 gingen we weer naar boven. Nu wel gewapend met camera. Wat in Maart nl. niet lukte vanwege de bewolking, lukte nu wel: de zonsondergang boven de kalkterrassen was in 1 woord: magisch. We bleven lang op het monument, pas tegen een uur of 10 waren we weer in het hotel. Tijd voor onze welverdiende nachtrust.
De volgende dag gebruikte we voor een duik in het Antieke zwembad waar we tussen de ruines in het heerlijk warme water dobberden. Hierna bezochten we het museum van Pamukkale waar een aantal oudheden tentoongesteld werden in het oude badhuis van Hierapolis. Tegen het eind van de middag bezochten we nog even het "Rode Pamukkale", een kleine en rodere versie van het kalk terras met veel warmer water. Om 7 uur werden we weer afgehaald voor onze transfer naar de luchthaven. Met een klein halfuur vertraging landde we vlak voor middernacht in Istanbul.
De volgende ochtend moest ik weer afscheid nemen van Jan, zij vloog, na 2.5 maanden weer terug naar Amerika. Ik had nog een extra dag en na ingecheckt te hebben in het Berk hotel, heb ik de rest van de middag besteed door opnieuw de indrukwekkende Hagia Sofia te bezoeken en daarna nog de Basilika Cisterian,de ondergrondse byzantijnse water opslag. ook lag er vlag onder het terras van de buren van het hotel nog een leuke verassing: een trapje leidde naar een aantal zalen van een voormiddeleeuws kasteel, de oude gebouwen waren letterlijk overal! Eigenlijk wilde ik nog naar de Aziatische zijde om wat silhouet foto's te maken van de oude stad maar na het zien van het dakterras van het hotel, besloot ik daar te blijven om, tijdens het vallen van de avond, te genieten van deze sprookjesachtige stad.
De volgende dag heb ik nog een lange bustour door de stad gemaakt alvorens tegen een uur of drie opgepikt te worden om naar de luchthaven te worden gebracht. Helaas zat deze fraaie reis er weer op, tegen 02:30 de volgende dag lag ik weer in mijn eigen bedje.